پیوند استخوانی در ایمپلنت
زمانی که یک شخص از سلامت عمومی خوبی برخوردار است ولی به دلیل بیماری‌های پریودنتال، آسیب‌ها یا عفونت‌های دیگر دندان خود را از دست می‌دهد، ایمپلنت دندان یک روش عالی، ایمن و بلندمدت برای حل مشکل وی خواهد بود.
ایمپلنت دندان یک دندان مصنوعی ریشه‌دار است که یک متخصص پریودنتولوژی و جراح ایمپلنت دندان قادر است تا آن را درون فک قرار دهد تا جایگزین دندان یا پلی برای دندان باشد.
جراحی ایمپلنت دندان معمولاً در مراحل مختلفی انجام می‌شود. در مرحله اول دندان آسیب‌دیده کشیده می‌شود سپس جراح برای جراحی آماده می‌شود.
در این مرحله ممکن است نیاز به پیوند استخوان در ایمپلنت باشد. پیوند استخوان روشی برای جایگزینی و بازسازی استخوان‌های ازدست‌رفته است و همچنین می‌تواند خطوط مناسب صورت را بازگرداند.
اگر دندان‌ها به دلیل آسیب، پوسیدگی ریشه یا کرم‌خوردگی از بین روند، از دست رفتن استخوان رخ می‌دهد و استخوان‌های اطراف فک شروع به تحلیل رفتن می‌کند.
در این صورت پیوند استخوان یک پایه محکم‌تری برای ایمپلنت دندان ایجاد می‌کند.
پیوند استخوان در ایمپلنت چه زمانی و به چه منظور انجام می شود؟
ایمپلنت دندان یک روش برای جایگزینی دندان‌های ازدست‌رفته است که برخلاف سایر دندان‌های مصنوعی که برای کار گذاشتن به دندان‌های مجاور تکیه می‌کنند، در ایمپلنت استخوان فک نقش نگه‌دارنده پایه ایمپلنت را بازی می‌کند لذا به دندان‌های مجاور فشاری وارد نشده و سبب سایش و از بین رفتن آن‌ها نمی‌شود.
بیماری‌های حاد لثه، عفونت‌های شدید، پوکی استخوان، دیابت نوع دو و همین‌طور از دست دادن طولانی مدت دندان سبب تحلیل رفتن استخوان فک خواهند شد.
ازآنجایی‌که استخوان فک نقش نگه‌دارنده پایه ایمپلنت را بازی می‌کند بنابراین اگر زمان ایمپلنت استخوان‌هایی که سبب نگهداری دندان می‌شوند تحلیل روند به‌مرورزمان دندان ایمپلنت شده لق شده و از بین می‌رود زیرا دیگر استخوان کافی برای نگهداری دندان وجود ندارد. پیوند استخوان در ایمپلنت به‌منظور بازسازی استخوان تخریب‌شده دندان انجام می‌شود.
گاهی اوقات به دلیل تحلیل رفتن استخوان اطراف دندان طبیعی بیمار، دندان‌پزشک از جراحی GRT قبل از درمان ایمپلنت استفاده می‌کند.
گاهی نیز برای به وجود آوردن شرایط مناسب جهت ایمپلنت دندان از پیوند استخوان استفاده می‌شود زیرا میزان و استحکام استخوان فک در خوب جوش خوردن ایمپلنت دندان به فک، بسیار تأثیرگذار است.
برای پیوند استخوان در ایمپلنت می‌توان پیوند را هم‌زمان با ایمپلنت انجام داد البته توجه داشته باشید که این فقط در صورتی امکان‌پذیر است که تحلیل استخوان فک ناچیز باشد.
اما اگر استخوان فک به دلیل بیماری و عفونت بسیار تحلیل رفته باشد دیگر نمی‌توان ایمپلنت و پیوند را هم‌زمان انجام داد در این صورت ۲ تا چند ماه قبل از کاشت ایمپلنت دندان، پیوند استخوان انجام می‌شود تا در این مدت‌زمان میزان استخوان موردنیاز برای ایمپلنت فراهم شود.
اگر استخوان فک به دلیل بیماری‌های پریودنتال آسیب‌دیده و تحلیل رفته باشد، فک توانایی نگهداری ایمپلنت را نداشته لذا پیوند استخوان در ایمپلنت ضرورت می‌یابد.
اگرچه ایمپلنت یکی از بهترین روش‌ها برای جایگزینی دندان‌های ازدست‌رفته است اما اثربخشی آن به نحوه اتصال آن به استخوان فک مرتبط خواهد بود.
بنابراین اگر استخوان فک بیمار از قدرت و استحکام کافی برخوردار نباشد پیوند استخوان جهت تقویت و بهبود استخوان فک انجام می‌شود.
عموماً پیوند استخوان در ایمپلنت به سه منظور زیر انجام می‌شود:
- بالا بردن استخوان سینوس فک: برای قرارگیری ایمپلنت بروی یک پایه قوی‌تر غشای سینوس کمی به سمت بالا کشیده می‌شود و استخوان پیوندی در زیر آن قرار می‌گیرد.
- تقویت استخوان فک: گاهی اوقات به دلیل نواقص مادرزادی، بیماری‌های شدید لثه یا صدمات فیزیکی، بروی استخوان فک شیارهایی ایجاد می‌شود. در این صورت می‌توان از پیوند استخوان برای پر کردن این شیارها استفاده کرد.
- تغییرمکان عصب: گاهی اوقات برای کاشت ایمپلنت نیاز به جابه‌جایی عصب آلوئولار تحتانی است. عصب آلوئولار تحتانی حس گونه‌ها و لب را کنترل می‌کند. برای جابه‌جایی این عصب می‌توان از پیوند استخوان کمک گرفت.
پیوند استخوان در ایمپلنت چگونه انجام می‌شود؟
به‌طور سنتی این فرایند با حذف یک قطعه استخوانی از قسمت دیگر فک و یا بدن بیمار و پیوند آن به استخوان فک انجام می‌شود. اما گزینه‌های جایگزینی که امروزه جهت پیوند استخوان در ایمپلنت استفاده می‌شود شامل گرفتن استخوان از یک منبعی از بدن یا یک منبع حیوانی و جایگزینی آن با استخوان ازدست‌رفته فک خواهد بود.
این گزینه‌ها موجب کاهش بیماری در بیمار شده و از جراحی‌های دوم جلوگیری می‌کند و همچنین موفقیت‌آمیزتر است. بعدازاین روند ممکن است چند ماه طول بکشد تا استخوان پیوند داده‌شده به‌اندازه کافی رشد کند و قادر به نگهداری ایمپلنت دندان شود.
زمانی که استخوان فک بهبود یافت پروتز ایمپلنت ادامه می‌یابد. این مرحله با قرار دادن ایمپلنت تیتانیومی دندان در استخوان فک آغاز می‌شود. این مرحله نیز ممکن است چندین ماه طول بکشد.
درنهایت پس از بهبودی کامل جراح یا دندان پزشک نیم پایه را قرار می‌دهد و پیچ فلزی ایمپلنت درون فک قرار می‌گیرد. مجدداً باید برای بهبود بافت نرم مدت‌زمانی سپری شود.
پس از بهبودی، قالب‌های دندان و استخوان فک گرفته می‌شود و روند قرار دادن دندان نهایی صورت می گیرد. اگرچه این مراحل وقت‌گیر است اما گاهی پیوند استخوان بخش ضروری و لازم پروسه ایمپلنت محسوب می‌شود.
بعد از جراحی ممکن است بیماران ناراحتی‌های معمولی مثل ورم لثه یا پوست وکمبودی و خونریزی جزئی لثه را تجربه کنند اما این عوارض جانبی رایج به‌سرعت از بین می‌روند.
برخی محدودیت‌های غذایی نیز بعد از پیوند استخوان در ایمپلنت باید رعایت شود به‌طور مثال بعد از پیوند بیمار فقط می‌تواند غذاهای نرم بخورد و باید از خوردن غذاهای سفت و سخت اجتناب کند.
انواع پیوند استخوان در ایمپلنت
استخوان موردنیاز برای پیوند استخوان از منابع مختلفی تأمین می‌شود. استخوان‌های ناحیه فک و صورت، چانه و یا ران پا بیمار برای پیوند استخوان در ایمپلنت مناسب هستند.
گاهی اوقات نیز از استخوان استریل و منجمد شده انسانی دیگر برای پیوند استخوان استفاده می‌شود. از استخوان حیوانی نیز برای پیوند استخوان در ایمپلنت استفاده می‌شود.
مواد استریل استخوان مانند سنتزی از آخرین منابع استخوانی موجود برای پیوند استخوان در ایمپلنت به شمار می‌آیند. بنابراین با توجه به منبع تأمین استخوان.
انواع پیوند استخوان در ایمپلنت را می‌توان به چهار گروه زیر دسته‌بندی کرد:
- اتوگرافت:در این روش منبع تأمین استخوان لازم جهت پیوند، استخوان خود بیمار است. اگرچه این پیوند بهترین نتیجه را برای بازسازی استخوان در پی دارد اما استخوان به‌وسیله عمل جراحی قابل‌برداشت است که در این صورت ممکن است محدودیت وجود داشته باشد. این روش شامل گرافت داخل و خارج دهان است که روش داخلی معمول‌تر است.
- آلوگرافت:در این روش استخوان موردنیاز برای پیوند از بدن انسان دیگری تأمین می‌شود. استخوان برداشته‌شده توسط اشعه گاما استریل و سپس منجمد می‌شود. از آنجایی که در این روش امکان انتقال بیماری وجود دارد لذا قبل از عمل باید استخوان آزمایش‌شده و سلامت آن مورد تأیید قرار گیرد.
- زنوگرافت:در این نوع از پیوند استخوان که از استخوان حیوان استفاده می‌شود لازم است که پروتئین‌های استخوان حیوان قبل از پیوند از آن خارج شود. اگرچه این پیوند استخوان در ایمپلنت نیازی به عمل جراحی بیمار نداشته و انتقال بیماری بسیار کم است اما ضایعات بیشتری در این روش تولید می‌شود.
- آلوپلاست:در این روش منبع تأمین استخوان مواد سنتزی هستند. پیوند استخوانی که به‌وسیله مواد سنتزی صورت می‌گیرد بدن بیمار را تحریک می‌کند تا استخوان طبیعی در محل ایمپلنت دندان تولید کند.
بدون نظر